“Mijn belangrijkste verzameling bestaat uit herinneringen.”
Michiel is met zijn 60 levensjaren één van de jongere cliënten van Groenoord Zorgt. Waarom ontvangt hij huishoudelijke hulp? In 2012 ontwikkelde Michiel astma. Maar dat weerhoudt hem niet van zijn grootste hobby’s. Door heel Nederland en Europa reizen om meerdaagse tochten te lopen.
“Ik ben een buitenmens, altijd al geweest”, zegt Michiel. “Als kind speelde ik regelmatig buiten en koos om die reden ook voor de Middelbare Tuinbouwschool. Tussen vier muren moeten zitten vind ik maar niks.” Toch is dit precies wat Michiel nu doet, na eerst jarenlang als hovenier en bij tuincentra te hebben gewerkt. “Ik werk nu ruim 14 jaar bij een sociale werkplaats. Sinds ik astma heb mag ik alleen nog maar zittend werk doen.” De laatste tijd is hij wel regelmatig aan het autorijden. Zo brengt hij collega’s naar verschillende locaties en bestuurt hij een bestelauto wanneer zijn collega’s vuilnis ophalen. “En binnenkort ga ik waarschijnlijk een traject starten op de reguliere arbeidsmarkt als chauffeur voor defensie.”
Michiel werkt 36 uur per week. Op vrijdag aan het begin van de ochtend ontvangt hij zijn thuishulp en daarna gaat hij door naar zijn fysiotherapeut, waar hij zijn conditie weer op peil probeert te krijgen sinds hij corona heeft gehad. Alle tijd daarna, totdat hij weer moet werken, besteedt hij aan wandelen en het uitzoeken van de beste en voordeligste routes naar het startpunt van de wandeltochten. “Ik heb een vrij reizen weekendabonnement van NS”, vertelt Michiel. “Op die manier reis ik niet alleen voordelig door heel Nederland, vanaf de grens kost het maar een paar euro om bij mooie wandelingen in België of Duitsland te komen.”
Hoe is deze liefde voor wandelen eigenlijk ontstaan? “Het begon allemaal op een weekenddag in maart 1999, in een kroeg”, lacht Michiel. Zoals vaker aan het eind van een kroegavond, kwam de grootspraak naar het oppervlak. Een vriend nodigde hem uit om samen de Nijmeegse Vierdaagse te lopen en Michiel ging enthousiast op het voorstel in. De volgende dag kon hij zich dit niet meer herinneren. “Toen ik die vriend de maandag erop telefonisch sprak was hij teleurgesteld dat mijn oren er niet naar stonden. Dus ik zei, in de hoop dat het zou overwaaien, dat als hij alles zou regelen voor de inschrijving en het logeeradres, ik mee zou doen. Natuurlijk had hij dat in een week allemaal geregeld.” Ironisch genoeg liep zijn vriend uiteindelijk niet mee, omdat hij een afspraakje bleek te hebben met een vrouw die hij had ontmoet via een contactadvertentie in de krant. “Het is hem vergeven”, grinnikt Michiel. “Ze vieren dit jaar hun huwelijksjubileum.”
Tijdens de eerste tocht vroeg Michiels moeder of hij spijt had van zijn beslissing. Michiel antwoordde toen: “Ik heb alleen spijt dat ik dit nooit eerder heb gedaan.” Ondertussen heeft hij al 8 keer de 50 kilometer uitgelopen en 12 keer de Nijmeegse Vierdaagse in totaal, wat hem een lidmaatschap voor de Gouden Kruisdragers heeft opgeleverd en een mooie medaille in die vorm. Van de honderden medailles die zichtbaar zijn in zijn woning, is Michiel het meest trots op deze. “Het is namelijk een Koninklijke onderscheiding.” Na de Nijmeegse Vierdaagse was de Vierdaagse van Apeldoorn aan de beurt. Soms zelfs achter elkaar. Dan liep Michiel in 2 weken wel 320 kilometer.
Na Nederland volgden Duitsland, België, Zwitserland, Denemarken, Zweden, Noorwegen, Luxemburg, Frankrijk, Spanje, Italië, Israël, Tsjechië, Letland, Engeland en Ierland. “Eigenlijk bijna alle landen die onderdeel zijn van de International Marching League (IML). Ik heb door het wandelen een grote kenniskring opgebouwd en loop vaak met dezelfde mensen. We zijn een echte ‘nomadenclub’.” In 2019 liep Michiel zijn 30e IML tocht uit. Ondertussen heeft hij al 39 IML tochten gedaan en heeft hij op één wandeling na 5 keer de titel European Walker verdiend. Zijn favoriete landen tot nu toe zijn de Alpenlanden. “Maar in 2023 wil ik graag naar Taiwan en Japan. Er staan nu al 7 IML tochten op de planning voor 2023, waaronder Kroatië, een nieuwe voor mij. En als ik mijn 47e IML wandeling in Japan loop heb ik alle IML landen minimaal één keer gehad. Dan krijg ik de titel Master Walker. In Japan staan ze bekend om hun uitgebreide ceremonies. Dat lijkt me wel erg leuk om mee te maken!”
Naar aanleiding van de grote hoeveelheid medailles die we zien hangen, alle stempelboekjes en de patches geborduurd op zijn jas en wandeltas, stellen we de vraag of Michiel nog meer verzamelt uit andere landen. Hij laat ons wat kristallen en schelpen in de vensterbank zien en tovert een bijzonder voorwerp van plusminus 35 centimeter tevoorschijn. “Dit is een dennenappel van de Pinus Coulteri. Ik heb hem mee teruggenomen uit Californië, waar ik een paar maanden op vakantie was bij familie. Ik vond hem in een van de nationale parken.” Dan loopt hij naar zijn kast toe en trekt een fotoboek van een flinke stapel. “Maar ik verzamel met name herinneringen. Ik vind het belangrijk om momenten vast te leggen, zodat ik die herinneringen kan ophalen.”
Op de vraag wat het meest memorabele is dat hij ooit tijdens een wandeling heeft meegemaakt, moet hij even nadenken. “Ik denk dat dit in Gilbóa in Israël was, ten zuiden van Nazareth. Toen ik aankwam bij de plaats van overnachting moest ik mijn paspoort inleveren omdat ik zogenaamd niet voor het verblijf betaald zou hebben. Ik heb netjes meegewerkt en de volgende dag mijn complete administratie laten zien. Mails, bankoverschrijvingen, tickets. De hele mikmak. ” Michiel haalt een ordner tevoorschijn die vol zit met insteekmappen. “Dit zijn allemaal toekomstige reizen. Maar die van Israël zit er ook nog in. Die bewaar ik ter reminder om altijd overal op voorbereid te zijn.”
Aan de ordner te zien is Michiel nog lang niet uitgewandeld, en dat is bewonderingswaardig te noemen gezien zijn conditie. De wandelingen hebben hem veel moois gebracht. Niet alleen houdt hij zijn conditie op pijl en zijn longspieren gezond door op deze manier actief te blijven, hij heeft ook nog eens een hoop gelijkgestemde mensen leren kennen.
