Trots en openhartig
In het kader van Pride Month spraken we met Jeanette, een bijzondere en moedige vrouw die al op jonge leeftijd uit de kast kwam. Haar verhaal geeft ons een waardevol inzicht in de ervaringen van regenboogouderen en benadrukt het belang van openheid en acceptatie in de zorg. Hier deelt Jeanette haar verhaal.
Jeanette herinnert zich nog goed hoe ze als 15-jarige uit de kast kwam. “Voor mij was het geen schok,” vertelt ze. “Ik keek naar meisjes en vond jongens wel aardig, maar niet echt interessant.” De reactie van haar familie was opvallend nuchter. Haar vader, zo leek het, had andere dingen aan zijn hoofd en heeft er eigenlijk nooit over gesproken. Haar moeder daarentegen, een beetje een theatrale vrouw, riep uit: ‘Goh, dat ik dat ook nog moet meemaken.’ En vervolgens gingen ze gewoon een kopje thee drinken. “Geen drama, geen verdriet,” voegt Jeanette eraan toe. “Ouders maken zich altijd zorgen, denk ik, maar boos of verdrietig zijn ze nooit geweest.”
Jeanette benadrukt het belang van aandacht voor regenboogouderen. Ze groeiden op in een tijd waarin het niet gemakkelijk was om uit de kast te komen. “Mensen, zowel mannen als vrouwen, dachten vaak: ‘Het klopt niet, maar ik ga trouwen, het gaat wel over.’ En dan komen er kinderen en kleinkinderen. Dan vertel je niet ineens: ’50 jaar geleden had ik liever een vrouw of man gehad.'”
Bij zorgorganisaties ziet Jeanette een belangrijke rol weggelegd. Toen zij haar intakegesprek had, was ze heel open over haar leven en haar vrouw. “Ik denk dat zorgorganisaties bij intakegesprekken verder moeten kijken,” zegt ze. “Vraag bijvoorbeeld of iemand getrouwd is geweest, of hun partner is overleden. Het is moeilijk om iemands verleden meteen te kennen, vooral als ze een ander leven hebben geleid dan wij weten. Vandaag de dag kan je open zijn, maar vroeger was dat anders. Hoe je regenboogouderen nu benadert, vind ik lastig. Ik heb daar geen duidelijk antwoord op.”
Jeanette heeft ook een advies voor regenboogouderen: “Raap de moed bij elkaar en wees eerlijk over wie je bent. Je kunt nog steeds een goede grootmoeder of grootvader zijn, maar dan met een andere insteek dan je omgeving misschien had gedacht. Ik denk dat dat belangrijk is voor jezelf, maar het is een moedige stap.”
Na 37 jaar huwelijk verloor Jeanette in 2021 haar vrouw. Een nieuwe partner vindt ze geen optie. “Je bent zo lang samen geweest, je hebt je eigen ritme en ruimte gevonden. Nee, dat hoeft voor mij niet meer. Mijn hondje Moos en mijn vrienden en vriendinnen zijn genoeg gezelschap.”