“Oude Meesters”: Mevrouw Rietbroek

“Ik ga graag mijn eigen gang.”

Mevrouw Rietbroek – van der Zee (80 jaar) is een creatieve ziel met meerdere passies. “Hoe heeft u leren schilderen?” wordt haar gevraagd. Met een glimlach begint ze haar verhaal: “Ik ben als kind begonnen met tekenen. Ik had een weddenschap met mijn vader. We hadden een plaatje van een schilderij. En dan zou ik dat natekenen, en hij ook. En wie had dan de mooiste? Dat was ik natuurlijk! Ik heb het altijd wel leuk gevonden. Ik heb meerdere hobby’s. Ik zing ook graag.”

Op een vakantie in Frankrijk met een zanggroepje hoorde ze van één van haar groepsgenoten dat zij schilderlessen gaf. “Ik ben met pensioen gegaan toen ik 60 was, en toen ben ik begonnen met schilderen. Eerst voor een vriendin, die had een heel leuk hondje. Dat hondje was overleden, en ze had ook een zoontje, die was ook overleden. Allemaal mensen, alles wat doodging”, giechelt ze. “Toen heb ik voor haar de herinnering, dat hondje en haar zoontje geschilderd. Alletwee met olieverf. En dat is eigenlijk de start zo’n beetje. Schilderen is eigenlijk alleen maar goed kijken, de kleur erbij zoeken, dat is het moeilijkst. Maar dat lukt me wel. En ik heb veel boeken erover gelezen. Nou ben ik niet altijd zo volgzaam geweest, ik ga vaak mijn eigen gang, ik ben een beetje een eigenwijs persoon.”

“Dat is goed voor een kunstenaar! Wat inspireert u om te schilderen?” vragen wij. “Neem nou het Katwijk schilderij: dat vind ik zo mooi en dan denk ik, ‘Ach dat wil ik wel vastleggen!’ Het is wat je tegenkomt.”

“Welke rol speelt emotie in uw werk?” luidt de volgende vraag. “Dat gaat soms ongemerkt. Bij portretten heb ik dat heel sterk, een soort innerlijk ‘iets’ van zo’n persoon. Dat komt bij mij dan naar boven in het schilderij. Zo gaat dat ongeveer.”